خداوند به موسی کلیمالله فرمود: اگر بندهای مقداری از مالش را به خاطر محبّت به فرزند دختر پیامبر، به طعام یا غیر آن انفاق نماید، در دنیا هر درهمی را به هفتاد درهم به او برکت دهم و وی در بهشت در حال عافیت خواهد بود و گناهانش را میآمرزم.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی خبرقم (قمنا)، بر اساس آموزه های دینی ما، عزاداری برای امام حسین (ع) امری بزرگ و پرفضیلت نزد خداوند است. از این رو تکریم و اطعام عزاداران سید و سالار شهیدان نیز نزد خداوند بسیار پسندیده و توأم با ثواب بسیاری است.
میتوان منشأء اطعام عزاداران حسینی را اقدام حضرت امام صادق(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام باقر(ع) دانست که دستور دادند طبق وصیت پدر (امام باقر) تا مدتی (بنابر مشهور تا 10سال) در سرزمین منی و در ایام حج از اموال ایشان هزینه شده و برای پدر بزرگوارشان حضرت باقرالعلوم(ع) مجلس سوگواری ترتیب داده شود.
این اقدام امام صادق(ع) تبدیل به سنتی شد که از آن پس هرگاه برای هر یک از ائمه علیهم السلام، مجلس و محفلی برپا میشد بخشی از این مجلس و محفل به اطعام و غذا دادن به شرکت کنندگان در این مراسم اختصاص یافت.
این روند پس از امام صادق(ع) نیز در جامعه شیعه رواج یافته و تبدیل به سنت شد. تاجایی که یک رکن از ارکان مراسمات بزرگداشت حضرات معصومین و برگزاری مجالس مدیحه سرایی و عزاداری برای پیشوایان دینی، به خصوص امام حسین(ع)، موضوع اطعام به عزادارانی است که در این مجالس شرکت میکنند.
از این رو مرحوم طریحی در کتاب ارزنده "مجمع البحرین" نقل میکند، جناب موسی کلیم الله به حضرت باری تعالی عرض کرد: ای پروردگار من، چرا امّت محمّد را بر سایر امّت ها برتری دادی؟
خداوند متعال فرمود: ایشان را به دلیل ده خصلت برتری بخشیدم.
حضرت موسی علیه السلام عرض کرد: آن ده خصلت چیست تا بنی اسرائیل را نیز امر کنم که به جا آورند؟
خداوند فرمود: نماز، زکات، روزه، حجّ، جهاد، نماز جمعه، نماز جماعت، قرآن، علم و عاشورا .
حضرت موسی علیه السلام عرض کرد: ای پروردگار من، عاشورا چیست؟
حضرت باری تعالی فرمود: عاشورا، یعنی گریه، خود را به گریه زدن، مرثیه خوانی و عزاداری برای مصیبت فرزند محمّد مصطفی صلّی الله علیه وآله. اگر بنده ای مقداری از مالش را به خاطر محبّت به فرزند دختر پیامبر، به طعام یا غیر آن انفاق نماید، در دنیا هر درهمی را به هفتاد درهم به او برکت دهم و وی در بهشت در حال عافیت خواهد بود و گناهانش را میآمرزم.
نذری دادن یا همان اطعام عزاداران حسینی، سنتی دیرینه و پسندیده در میان اکثر مسلمانان و به خصوص شیعیان دنیاست که در ایران رواج بیشتری دارد و شب و روز تاسوعا و عاشورا به اوج خود می رسد.
از این رو، اطعام و نذری دادن در جامعه ایران را میباید یکی از صور نهادینه برای تبلور جهانبینی و نظام اعتقادی شیعه دانست.
گفتنی است که دادن اطعام و نذری در چندصد سال پیش، شیوهی شیعیان برای مقابله با ستمهای امویه و بنیعباس بوده و در حقیقت برای حفظ هویت شیعیان صورت میگرفته است.
شایان ذکر است که هر ساله در عزاداریهای ماه محرم، برخی از ارامنه و زرتشتیان که به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و ابالفضل العباس (ع) ارادت ویژهای دارند و هر ساله از قند و چای هیئتهای عزاداری شیعیان گرفته، تا چند رأس گوسفند را نذر میکنند و در این آئین الهی شرکت میکنند.