حجت الاسلام محمدباقر کریمی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگاران افزود: تعداد کمی از جامعه بدحجاب هستند و با مشاهده چند مورد بی حجابی یا بدحجابی در چند نقطه شهر نباید چنین تلقی شود که همه جامعه بدحجاب است.
وی با اشاره به اینکه پنج معضل اجتماعی اعتیاد، حاشیه نشینی، فساد ، فحشا، طلاق و بی بندوباری از جمله مشکلات اجتماعی استان به شمار می رود، اظهار کرد: حاشیه نشینی در آذربایجان غربی اولویت بیشتری نسبت به سایر معضلات دارد که نیازمند توجه بیشتری است.
وی اضافه کرد: متاسفانه سن ازدواج و میزان وقوع طلاق درحال افزایش است که باید در توقف این آمار تلاش شود.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی هدف از حجاب را صیانت از فرد عنوان کرد و گفت: در راستای رعایت عفاف و حجاب باید از ظرفیت نشریات و محصولات فرهنگی استفاده شود.
وی با اشاره به اقدامات اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان در حوزه عفاف و حجاب اظهار کرد: ترویج الگوی مناسب برای عفاف و حجاب، ساماندهی کارگروه مد و لباس، برگزاری نمایشگاه های مرتبط با عفاف و حجاب، استفاده از ظرفیت شبکه های اجتماعی، نظارت بر تشکل های مردمی بخشی از اقدامات در هفته عفاف و حجاب در استان است.
وی با اشاره به برگزاری 23 نمایشگاه هفته عفاف و حجاب در آذربایجان غربی طی سال گذشته افزود: برگزاری 6 مسابقه، اهدای 575 بسته فرهنگی، اجرای یک نمایش خیابانی، سه کارگاه آموزشی از دیگر برنامه ها در سال گذشته بود.
حجت الاسلام کریمی تبدیل عفاف و حجاب به گفتمان را ضرورتی اجتناب ناپذیر دانسته و افزود: هدف از ایجاد گفتمان تبدیل موضوع به دغدغه است و موضوع حجاب و عفاف نیز باید به دغدغه ای اجتماعی تبدیل شود چرا که ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی بی توجهی به عفاف و حجاب است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبر قم به نقل از ایرنا، 17 تا 23 تیرماه به عنوان هفته عفاف و حجاب نامگذاری شده است.
بیست و یکم تیرماه سالروز قیام مردم مشهد علیه کشف حجاب به عنوان روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است. روزی که دژخیمان رضاخان مردم معترض به کشف حجاب را درمسجد گوهرشاد به خاک و خون کشید.
یکی از پلیدترین توطئه‌های دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئه‌ی کشف حجاب است. رضاخان که با طرح کودتای سوم اسفند 1299 و با حمایت و هدایت انگلیسی‌ها بر سر کار آمد درصدد اجرای تز اسلام‌زدائی و جایگزینی ارزش‌های لیبرالیستی در جامعه بود. از مهم‌ترین جلوه‌های این طرح، پدیده‌‌ی کشف حجاب بود. برای آماده ساختن زمینه‌ی کشف حجاب، مجلس، در ششم دی‌‌ماه 1307 قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصویب کرد که بر اساس آن، پوشیدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگی، برای مردان الزامی شد.
تلاش‌های رضاخان، باعث شد تا عده‌ای از زنان غرب‌زده، بویژه زنان درباری و دولتمردان، به صورت بی‌حجاب یا بدحجاب، در مجامع و معابر عمومی ظاهر شوند و مردم نیز تحت تأثیر اختناق و ظلم رضاخانی، حساسیت لازم را از خود نشان ندادند.
در سال 1313 رضاخان عازم ترکیه شد و با مشاهد‌ی تغییراتی که رژیم لائیک ترکیه به رهبری مصطفی‌‌کمال‌آتاتورک در جهت غربی کردن جامعه‌ی مسلمان ترکیه اجرا کرده بود، تحت تأثیر قرار گرفت و شدیدتر از گذشته، در راستای اسلام‌زدائی گام برداشت. در بهمن 1313، در افتتاح دانشگاه تهران، به دختران دستور دادند که بدون حجاب به تحصیل مشغول شوند.
رضاشاه در آغاز اجرای برنامه های ضداسلامی خود، دستور داد درشکه چی های مشهد و رفتگران تهران کلاه شاپو (کلاه تمام لبه فرنگی) بر سر گذارند. اجرای این برنامه از ابتدای خرداد 1314، علاوه بر شایعات مربوط به کشف حجاب، در مشهد تلاطمی ایجاد کرد. سرانجام آیت الله قمی پس از مشورت با تعدادی از رجال و روحانیان، برای جلوگیری از کشف حجاب و استفاده از کلاه شاپو، در 9 تیر 1314 به تهران سفر کرد.
محاصره محل اقامت ایشان در شهر ری از سوی حکومت، یکی از عوامل اصلی خشم و خروش مردم مشهد گردید و به کشتار بیرحمانه در مسجد گوهرشاد در 21 تیرماه انجامید. آیت الله قمی مدتی پس از این کشتار، به عتبات عالیات تبعید شد و مأموران شهربانی درصدد دستگیری دوستداران ایشان از جمله شیخ محمدتقی بهلول برآمدند. شیخ محمدتقی بهلول برای پیگیری اوضاع و جویا شدن از احوال شیخ قمی به مشهد رفته بود که مأموران شهربانی، در پی مداخله زائران و خدام برای فراری دادن وی، او را در صحن کهنه زندانی کردند. ولی مردم در صحن جمع شدند و با حمله به مأموران، ایشان را آزاد کردند.
بهلول به مسجد گوهرشاد رفت و در آنجا به مبارزه خود ادامه داد. با اینکه شهربانی چندین بار وارد عمل شد و حکم متفرق شدن مردم را داد، نتیجه ای نگرفت تا اینکه به درخواست استاندار، فرمانده لکشر، مأموریت را به هنگ پیاده داد و آنها اطراف مسجد و حرم را محاصره کردند و تعداد زیادی از زوار (دو هزار نفر) را به قتل رساندند.
در دوران کشف حجاب، بسیاری از بانوان که نمی خواستند بدون حجاب خارج شوند، در خانه ها ماندند و عده ای فقط شب ها رفت و آمد می کردند و در برخی خانه ها به ناچار حمام ساخته شد. کسانی هم که امکانات بیشتری داشتند، فرار را بر قرار ترجیح دادند و ترک دیار کردند.
8137/2093 ** خبرنگار: شهین بیدادرس **انتشاردهنده: صابر چهرقانی
