سرچشمه انقلاب اسلامی ایران را می‌توان حوادث سال 1342 دانست که تحرکات امام و سخنرانی‌های ایشان بذر انقلاب را کاشت و آن بذر در بهمن 1357 سر بر آورد و شکوفه داد و به ثمر نشیت. در دوم فروردین سال 1342 حادثه‌ای اتفاق افتاد که نوروز مردم قم را به عزا تبدیل کرد. آن حادثه هجوم وحشیانه عمال طاغوت به طلاب و علما در مدرسه فیضیه قم بود. این اتفاق مصادف بود با روز شهادت حضرت امام صادق (ع) بود که در آن روز جمع کثیری از علما و فضلا در روز شهادت امام ششم شیعیان دور هم جمع شده بودند که به تعبیر حضرت امام(ره)؛ «کماندوهای رژیم با لباس مبدل همچون لشکر مغول به آنها حمله کردند!»
پس از این ماجرا بود که خیل تلگراف‌ها از سوی علمای اکناف مختلف به قم سرازیر شد و روند مواجهه حوزه با حکومت تغییر پیدا کرد. در 13 فروردین همان سال، امام پس از آنکه واکنش علما را دید، نامه پر حراراتی به علمای تهران نوشت و با تشریح وضعیت به وجود آمده، ضمن استیضاح دولت وقت اعلام کرد: «حضرات آقایان توجه دارند اصول اسلام در معرض خطر است. قرآن و مذهب در مخاطره است. با این احتمال، تقیه حرام است؛ و اظهار حقایق، واجب "وَ لو بَلَغَ مَا بَلَغَ"» این پیام شجاعانه امام، روحی حماسی بر طلاب جوان و توده‌های مردم دمید و همین امر موجب شد محرم آن سال با سال‌های دیگر متفاوت شود و سخنرانی آتشین حضرت امام(ره) در عاشورای آن سال، قیامی را که با نام حضرت صادق(ع) در حوزه علمیه آغاز شده بود، با محرم حسینی پبوند زد و رژیم طاغوت را در سراشیبی سقوط انداخت. حوادث 15 خرداد سال 42 به همین قضایا ارتباط داشت و نقطه آغاز نهضت اسلامی ملت ایران گردید. به واقع انقلاب خمینی(ره) از مکتب جعفری جان گرفت و با عاشورای حسینی تغذیه شد و با همت مردم و علما به پیروزی رسید.
اکنون، حوزه علمیه پس از آن سال‌ها باید ملتفت این امر باشد که اگر قرار است انقلابی بماند که باید بماند، باید طلایه‌دار هر حرکت ضدظلم باشد تا مردم همراه او باشند. حرکت‌های مردمی و مطالبات به حق مردمی باید با سردمداری روحانیت مسیر درست خود را طی کند و بهترین جا برای بیان مطالبات مردم و مبارزه با ظلم مراسمات دینی و عزاداری اهل بیت است. اگر انقلاب اسلامی ایران از حوزه علمیه و مجالس عزاداری شروع شد و نضج یافت، ادامه آن نیز باید در همین بستر باشد.
اگر حوزه به این معنا انقلابی ماند و در کنار مردم بود و آرمان‌های انقلاب را فریاد زد، انقلاب توفنده پیش خواهد رفت در غیر این صورت است که به تعبیر مقام معظم رهبری انقلاب سیلی خواهد خورد و «اگر بخواهیم نظام اسلامی همچنان «اسلامی و انقلابی» بماند باید حوزه علمیه، «انقلابی» بماند؛ زیرا اگر حوزه علمیه انقلابی نماند، نظام در خطر «انحراف از انقلاب» قرار خواهد گرفت.»
لذا شایسته است حوزه‌های علمیه در روز شهادت امام صادق (ع) علاوه بر عزاداری برای رییس مذهب با یاد و خاطره شهدای فیضیه روح انقلابیگری را در خود زنده بدارند و بدانند همانگونه که امام راحل در منشور روحانیت فرمودند روحانیت اصیل همواره در کنار مردم هم قلم به کف داشته است و هم در مواقع لزوم خون خود را فدای اسلام کرده است.
انتهای متن/
