به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبرقم (قمنا)، این کتاب نوشته مهدی مطهری، خاطراتی شیرین، طنزآمیز، تکاندهنده و عبرتآموز، آمیخته با سختیها و لذتها از زبان یک نوجوان حاضر در مراسم پیادهروی اربعین حسینی در کنار خانوادهاش است.
این کتاب دارای ویژگیهای تربیتی است، از جمله رفع مشکلات و سختیها با دعا، نذر و توسل از مسائلی است که به صورت مستمر در داستانهای گوناگون این کتاب به چشم میخورد. خاطرات نابی که به صورت واقعی برای راوی داستان اتفاق افتاده و از نگاه نوجوانانه او نقل شده؛ نکته مهم در این کتاب این است که به صورت مستقیم با مخاطب صحبت نشده، بلکه در تمام داستانها حالت داستانی خویش را حفظ کرده است.
در این کتاب بر مباحثی چون اخلاص در نیت به زبانی ساده تکیه شده و لذت تحمل سختیها در این مسیر را به خوبی نمایش میدهد. توجه کودکان به رفتارهای فداکارانه اعضای خانواده (به ویژه مادر) گاهی به خاطر دیگر اعضای خانواده و گاهی نیز به خاطر رضای الهی از دیگر مطالب موجود در کتاب است.
این کتاب همچنین دارای ویژگیهای وحدتآفرینی است، نمایش فداکاریهای بسیار و منحصر به فرد مردم عراق در مسیر استقبال و پذیرایی از زائران ایرانی، علّتهای جالب و ناشناخته این فداکاریها، اشاره به سابقه چند ده سالهی این پذیراییها برای احیای اربعین (طریق العلماء)، تلاش پدرِ راوی داستان در توجه دادن به نقشههای تفرقهانگیز بین ایرانیان و مردم عراق و تلاش(آمیخته با طنز) برای کمرنگ کردن این عوامل اختلاف، اشاره به نقش همسر و فرزندان صاحبان موکبها و منزلها در خدمتگزاری به زائران اربعین حسینی و احیای فرهنگ تشکر از خادمان عراقی و مردم عراق در پذیرایی از زائران در خانههای خود، در این کتاب مشاهده میشود.
در این کتاب، اماکن اصلی زیارتی به صورت مختصر معرفی شده است، اشعار و مداحیهای معروف مورد توجه کودکان مربوط به پیادهروی اربعین، استفاده از تصاویر (رنگی) ناب و زیبا در صفحات آخر کتاب و پرهیز از مطالب زائد و خاطرات اضافی که مانع از افزایش بیفایده حجم کتاب شود، از جمله ویژگیهای این کتاب است.
در بخشی از متن این کتاب میخوانیم: «کل مسیر نجف تا کربلا، در هر ۵۰ متر یک تیر برق بلند قرار دادهاند و آنها را شمارهگذاری کردهاند. به این تیرهای برق «ستون» یا «عمود» میگویند. یعنی فاصله حدودا ۷۵ کیلومتری نجف تا کربلا تقسیم به ۱۴۵۲ عمود شده است. کارکرد زیادی برای این عمودها وجود دارد. اولا مسافت باقیمانده تا حرم امام حسین(علیه السلام) دقیقا مشخص میشود. ثانیا تقریبا تمام آدرسدهیها با همین عمودها صورت میگیرد. مثلا میگویند فلان موکب در کنار عمود ۵۲۵ است.. کارکرد دیگر آن در قرار گذاشتن بین همسفران است. مثلا یکی میخواهد اینجا استراحت کند ولی دیگری هنوز انرژی دارد. مثلا به هم میگویند دو ساعت دیگه عمود ۶۰۰ منتظرت مینشینم. یا افرادی که با خانواده یا با گروه دوستان پیادهروی میکنند؛ میتوانند در صورت گم کردن همدیگر، این عمودها را بهعنوان نشانه قرار دهند و با هم قرار بگذارند. این هم از معرفی ستونهای این جاده...
کنار قدمهای جابر، سوی نینوا رهسپاریم
ستونهای این جاده را ما، به شوق حرم میشماریم
شبیه رباب و سکنیه، برای شما بیقراریم
ازین سختی و دوری راه، به شوق تو باکی نداریم
فدایی زینب، پر از شور و عشقیم
اگر که خدا خواست، بهزودی دمشقیم
لبیک یابن الحیدر، یابن الحیدر، یابن الحیدر»
کتاب به یادت چله نشینم/ صفحه ۸۱